از مهمترین دلایل مبارزه با قاچاق کالا کمک به رونق تولید داخلی و مبارزه با بیکاری است. درواقع هدف از به‌کارگیری سرمایه‌های انسانی و مالی در حوزه مبارزه با قاچاق کالا ایجاد رونق و صرفه اقتصادی برای سرمایه‌گذاران داخلی و تولیدکنندگان داخل کشور است که همه اقشار از نتایج آن بهره‌مند می‌شوند به نحوی که با رونق تولید، بیکاری به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.

در سال‌های اخیر بسیار تلاش شده که بازار ایران از چنبره اجناس کره‌ای خارج شود و رونق به کارخانه‌های تولید لوازم خانگی داخل بازگردد و اگر کارخانه‌ای به تعطیلی کشیده شده دوباره با ورود به چرخه تولید خدمت‌رسانی به مردم را از سر گیرد.

در این میان مبارزات بسیاری با پدیده شوم قاچاق کالا شکل گرفته و هزینه‌های بسیاری در این زمینه پرداخت شده تا سودجویانی که نفعشان واردات کالای خارجی است که مشابه داخلی دارد یا دندان طمع را از این بازار بکنند یا مهار شوند ولی به نظر می‌رسد این مبارزات، فراگیر و همه جانبه نبوده و اگر عملکرد بهنگامی به وقوع نپیوندد برخی فروشگاه‌های اینترنتی همه رشته‌های ستاد مبارزه با قاچاق کالا را پنبه خواهند کرد.

کافی است برای تهیه اقلام خارجی سری به صفحات فروش اینترنتی در فضای مجازی بزنید، انواع نشان‌های خارجی در فروشگاه‌هایی که بیشتر مربوط به گناوه و بانه هستند برای فروش وجود دارد و حتی ارزان‌تر از بازار رسمی که آن اجناس را از طریق قانونی تهیه کرده‌اند می‌توانید همان‌ها را فراهم کنید و در نهایت ظرف پنج روز هر کالایی با هر نشانی به دستتان می‌رسد.

می‌توان گفت با رویه فروش اجناس قاچاق در فروشگاه‌های اینترنتی کارزار بین ستاد مبارزه با قاچاق کالا و این فروشگاه‌ها که تقریبا همه اجناس‌شان قاچاق است شکل گرفته و ناگفته پیداست که اگر این ستاد دیر وارد عمل شود بازنده میدان خواهد بود و همه تلاش‌ها با وسعت قاچاق در این فروشگاه‌ها زمین‌گیر خواهد شد.

پرداختن به این موضوع مهم است که اجناسی که به این فراوانی آن هم به شکل قاچاق در حال معامله است از کدام مبادی وارد می‌شود؟

اما نباید از نوع نگرش مردم به کالای تولید داخل نیز غافل بود؛ چراکه اگر این واردکنندگان و فروشندگان مشتری نداشته باشند تن به کار پرخطر قاچاق نمی‌دهند و با نگاهی به کاربران صفحات مجازی فروش این دست کالاها می‌فهمیم که همچنان کالای خارجی خواهان بسیار دارد. به نظر می‌رسد غفلت از فرهنگ‌سازی دارد هزینه‌های جبران‌ناپذیر خود را به جامعه تحمیل می‌کند. هنوز مردم تمایل چندانی به مصرف کالای تولید داخل ندارند و حتی تسهیلات خرید کالای ایرانی هم نتوانسته توفیق چندانی در این زمینه به دست آورد و البته شاید هنوز کیفیت‌ها نتوانسته اعتماد مصرف‌کننده را جلب کند.

همچنان امیدوار عملکرد درست و بهنگام از همه دستگاه‌های مسؤول در این زمینه هستیم و در انتظار روزی هستیم که ایرانیان به دلیل مصرف کالای ایرانی بیش‌از پیش به خود ببالند.